پیری
عجب ابر عجولی بود
چقدر بی حوصله بارید
برف بی صدا را بر سر رویم
مرور
خود را مرور میکنم
خاطره ها را مرور میکنم
دلتنگی را مرور میکنم
یعنی که تو نیستی
چراغی
چراغی روشن کن
دراین تاریکی بزرگ
بدون دیدن چشم های تو
نمی توان عاشق شد.
بهار
دراین بهار سبز
کسی زنده است
که جیب هایش
پرازخاطرات توست
اتفاق
اتفاق بسیار عجیبی ست
من حرف های عاشقانه ام را
لا به لای موهای بلندت گم کرده ام